Sevmek için paylaşmak gerekmiyor!

Bir gün delikanlının biri, yeni geldiği köyü gezerken önüne bahçesi güllerle
donanmış bir konak çıkmış; hele o bahçede öyle bir gül varmışki delikanlının aklını başından almış. Güzeller güzeli bir kız bir an gözgöze gelmişler ikisinin kalbide yerinden çıkacak gibiymiş. Delikanlının ağzından pervasızca şu sözler dökülmüş; "ben hergün buraya geleceğim güller içinde bir gül görmeye, ey gül yüzlü yar şu andan itibaren şunu bilki ölsem bile tabutumun yönü buradan geçecek" O günden sonra .. delikanlı hergün aynı saatte gelir kızla sadece bir süre bakışıp gidermiş.
Sevgileri o kadar büyük o kadar edepliymiş ki o bakışma bile her ikisine yetiyormuş, bir gün
kız aynı saatte delikanlıyı görmek için bahçeye çıkmış içine adını koyamadığı bir
acı düşmüş, delikanlının geleceği yöne acıyla bakmış birde ne görsün; kollarında bir
tabutla geçen bir cemaat! Kız çılgına dönmüş cevabını duymaya korkan bir tavırla
bahçıvana sesi titreyerek "kim öldü biliyormusun" demiş, bahçıvan "evet sabah namazın camiye giderken duydum genç biriymiş hiç sebepsiz kalbi durmuş, yalan dünya" işte diye söylenmiş. Bahçıvan tam o saatlerdede aksi tesadüf bizim delikanlıda kıza gelirken bir avcının kurşununa denk gelir ve yaralanır. Tabii güzel kız, ölenin o olduğunu sandığı için, günden güne solar, tıpkı; bir gül gibi uzun bir zaman geçer delikanlı iyleşir ve heyacanla kıza gider. Birde ne görsün; bahçedeki bütün güller solmuştur, bir hüzün havası hisseder, içine bir acı düşer, konağın önünde oynayan iki çocuğa cevabını duymaktan korkarak; "burda bir genç kız vardı nerde o biliyormusunuz?" Çocuklardan biri;
"ha o kızmı öldü verem olmuş dediler. Daha dün öldü." Delikanlının dünyası
yıkılmıştır... Aradan uzun yıllar geçer, küçük çocuk heyecanla babasına koşar "baba baba dedem güldü güldü sonunda, güldü" der. Babası çocuğuyla beraber hızla yaşlı ihtiyarın yanına gider; yaşlı ihtiyar sandalyesinde oturmuş, gerçekten o güne kadar gülmeyen yüzünü bir tebessüm almıştır. Elinde bir gül öyle bir tebassüm ki sevgiliye kavuşmanın verdiği mutluluğu taşıyor. Elinde bir gül, sım sıkı tutmuş, ama başı öne düşmüş, gözleri kapanmıştır...

Sevmek için paylaşmak gerekmiyor. Çıkarsız, beklentisiz, sizi siz olduğunuz için sevebilene ne mutlu!